ANTHISTERIA

ANTHISTERIA

sacra, quae apud Athenienses in mense, qui Α᾿νθεςτηριὼν appellabatur, quod plurimos flores gigneret, agebantur. In quibus (ut a Romanis in Saturnalibus) servi Graeciae hilaribus conviviis a Dominis suis accipiebantur. Lege Anthesteria. Erant autem dies Baccho festi. Hesych. Ἀνθηςτήρια τὰ Διονύσια. Tamen peculiarem non fuisse sollennitatem, innuit doctissimus Interpres Aristophanis in Acharnan. referens ex Apollodoro, Athenienses Bachhi dies festos in universum Α᾿νθεςτήρια dicere, sigillatim vero suum cuique nomen adsignari: Φησὶ δὲ Α᾿πολλόδωρος, Ἀνθεςτήρια καλεῖςθαι κοινῶς τὴν ὅλην ἑορτὴν Διονύσῳ ἀγομένην, κατὰ μέροω δὲ πιθοιγίαν, χόας, χύτραν, Pithaegian, Choas, et Chytran. Sane Athenienses ab illis mensem nominârunt: Α᾿νθεςτηριῶνα, quem Harpocration, et Suidas octavum fuisse tradunt, et Baccho sacrum, κεκλῆςθαι δὲ ἀυτὸν οὕτω διὰ τὸ πλεῖςτα τῶ εν τῆς γῆς ἀνθεῖν τότε. Etymologicum Magnum: ἐπειδὴ ἡ γῆ τότε ἄρχεται τοῦ ἀνθεῖν. His accedit Macrob. l. 1. c. 12. Aprilis Anthesterion vocatur, quod eô tempore cunctae florescant. Theodorus autem Gaza, quem sequuntur Iunius et Gyraldus, sextum esse putat, et respondere Novembri. Sed difficile est, Graecorum menses ad Romanorum rationes vocare. Ceterum Athenienses magnâ conviviorum hilaritate celebrabant, uti tritum illud vulgo apud Graecos ostendit:

Θύραζε Κᾶρες, οὐκ ἔτ᾿ Α᾿νθεςτήρια;

Exite Cares, non amplius Anthesteria.

Quod Zenobius explicat, centuriâ 4. Proverb. 33. Et Suidas cent. 7. proverb. 90. prout literarum immortale decus, Andreas Schottus, editione nuperâ distinxit. Castellanus. Nic. Lloyd.